Arnold Mollema
is gestopt als trainer
Wie was De Mol?

Boven: Arnold Mollema met zijn laatste Derby-winnaar Once Again.
(foto Geert Koops)

tekst: Geert Koops, gepubliceerd in het Kerstnummer 2024
van het weekblad Draf&Rensport

Titel: Een leven lang topsporter

Een carrière van zestig jaar werd in 2024 afgesloten met een Groep-2-overwinning van Once Again. Uitgerekend op de thuisbaan van Arnold Mollema waar de Fries mooie resultaten heeft behaald. Dat deed hij ook ver daarbuiten, want Arnold was aan het pionieren in Europa. Van Duitsland, Zweden, Noorwegen, Italië tot Frankrijk aan toe, waar te verdienen viel, daar was "de Mol" als eerste te vinden. We blikken terug op een fantastische carrière.

Een afspraak was vlot gemaakt en waar kan je beter afspreken dan bij Arnold op stal. De plek waar hij het liefst is, tussen de paarden. Toch is dat deze keer van korte duur en wordt de afspraak verplaatst naar diens huis waar Jolanda de koffie inschenkt en Arnold zijn verhaal begint. Als geboren Terschellinger was er geen koersbaan in de buurt, tot het moment dat hij naar vaste wal verhuisde. "Mijn ouders waren gescheiden en ik verhuisde met mijn vader naar Groningen. De eerste keer dat ik naar de koers ging, was dan ook in het stadspark. Samen met mijn vader op de fiets. Voor mij was dat de eerste keunismaking met de sport en dat was een openbaring. Omdat hij op de grote vaart zat konden we niet alle keren heen, dus ging ik alleen. In die tijd stond er strenge bewaking bij het stalterrein, dus dan glipte ik als de paarden naar binnen liepen, zo mee naar binnen. Voor mij was het een walhalla. Emmers water halen en paarden droogstappen. Prachtig vond ik dat. In mijn vrije tijd was ik stalknecht bij onder andere Klaas Woudstra, Bonne de Jong en Roelof Hamming. Dat ik door wilde gaan in de sport was wel duidelijk en via Gerard van der Wal kon ik als leerlingpikeur aan de slag bij Willem H Geersen. Een hele leerzame tijd. Hij had daar in Oud-Valkenveen een enorm groot bedrijf dat voor die tijd al heel vooruitstrevend was. Een sintelbaan van 1000 meter, een grote stapmolen in ovale vorm en een eigen smid op stal aanwezig."

Het waren de hoogtijdagen van Geersen die al grote successen had behaald met Hairos II. "Geersen was een man waar je niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk tegen op keek. Hij had alles al meegemaakt met winst in de Prix d'Amerique en de International Trot in Amerika. Ik zat daar intern en samen met nog een leerling, Peter de Vries, hadden we een afgetimmerde ruimte boven de stallen. Dat was vrij primitief. In de zomer brandde je er weg en in de winter, als het vroor, was het binnen net zo koud als buiten. Het ijs lag dan op de dekens. Nu kan je er om lachen, maar toen vend ik het minder grappig. Geersen was bovenal een goede leermeester, die verwachtte dat het ging op de manier zoals hij het in gedachten had. Je streeft met elkaar hetzelfde doel na, dus moet het ook goed georganiseerd zijn. Het was heel hard werken, zeven dagen in de week werken was in die tijd heel normaal. We waren daar met tien leerlingen en iedereen kreeg zijn ritten. Omdat hij overal was geweest, had hij ook veel kennis opgedaan. Je moet met je ogen stelen, want dan kom je niet met de politie in aanraking. Je moet alle kennis meenemen waarvan je denk het te kunnen gebruiken. Dat heb ik altijd goed onthouden. Ook op het gebied van beslag was hij erg goed. Als een paard in de training niet goed ging, dan ging die met het tuig nog op naar de smid en daarna gelijk de baan weer in. Door de reizen van Hairos II naar Amerika, begon Geersen ook Amerikaanse dravers te importeren. Even heen en weer vliegen was er in die tijd nog niet hij, dus werd handel gedaan op basis van de bloedlijnen, prestaties en vertrouwen. Nee, mijn tijd bij Geersen was ontzettend leerzaam. Op het gebied van training en balans van de paarden heb ik heel veel geleerd.

Eerste overwinning
Arnold won bij Geersen zijn eerste koers. "Dat was met Zevenklapper. Een heel groot paard dat inderdaad destijds door Willem Geersen op plastic beslag werd gezet. Heel anders dan tegenwoordig natuurlijk, maar het kenmerkt wel hoe vooruitstrevend hij toen al was."

Boven: Zevenklapper met een nog jonge "Wimpie" Geersen.
Met dit paard won Arnold zijn eerste koers.

Boven: Op een bepaald moment werd Zevenklapper
op "plastic ijzers" gezet, een revolutie in die jaren.
Het paard werd seriewinnaar en het beslag van
Zevenklapper werd landelijk nieuws.

Terug naar Groningen
Na deze periode bij Geersen vertrok Arnold naar Jan van Leeuwen in Hilversum waar Jack de Jong ook leerling was. Daarna keerde hij terug naar Groningen voor een kort dienstverband bij Joop van Leeuwen. De twintigste overwinning werd behaald en daarmee was Arnold leerling af. "Het dienstverband bij Joop heeft uiteindelijk korter geduurd dan in eerste instantie de bedoeling was. Het was de bedoeling dat ik eerste rijder zou worden, maar dat is er uiteindelijk niet van gekomen. Voor mij was de enige optie om voor mijzelf te beginnen. Ook in die tijd geen gemakkelijke stap om te zetten. Ik was toen een jaar of 24 en begon met een zevental boxen aan de baan in Groningen. Ik kreeg enkele toezeggingen van eigenaren om paarden bij mij te stallen. Dat kwam er alleen niet van. Na wat tegenvallers zat ik op een gegeven moment in het oude houten restaurant aan de baan in het stadspark. Mijn humeur was niet al te best en op een gegeven moment kwam Gerrit Koolma binnen. "Wat kijk je sip mien jong", zei hij. We kwamen in gesprek en hij wilde mij wel helpen. Hij kocht Kievit B en die kreeg ik aan de praat. Na een maand of drie won zij gelijk met 100 meter voorsprong. Het was een tijd van vallen en opstaan. Je had geen baas waarop je kon leunen, maar had de eigen verantwoordelijkheid. Zelf besluiten nemen met betrekking tot het trainen, maar ook bedrijfstechnisch."

Naar Wolvega
Het eigen trainerschap en het catchdriver zijn bleek een goede combinatie. Arnold reed zich als catchdriver flink in de kijker met onder andere Foxtrot die in Groningen altijd goede koersen liep en onder andere de Grote Prijs van Nederland won. "In Groningen werd het al snel te klein. Ik had bepaalde ideeën hoe ik mijn stal wilde hebben. In Wolvega, aan De Oppers, kwam een een nieuw trainingscentrum. Bertus Postma en Rudolf Koning waren hier de drijvende kracht achter. Er waren twee grote stallen die eerst door Cees Wortel, Roelof Kromkamp en mijzelf werden gebruikt, maar toen Roelof vertrok kwam er meer ruimte om de stal uit te breiden."
De successen volgden elkaar in hoog tempo op dankzij klassieke winst met Nora Princess in het Criterium der Tweejarigen, Sylvia Uiterdijk die hem zijn eerste winst in de Joffer-prijs bezorgde en natuurlijk Ovatio. De ruin, in gezamenlijk bezig van Nico Poster en Arnold zelf, won onder andere het Gouden Paard en Stayerskampioenschap van Nederland. Hij sloot zijn carriere af met een winsom van liefst 315.000 gulden. Groots en verrassend was de winst met The Import Laren in het Kampioenschap der Nederlandse Paarden. Winnend bracht hij zeventig gulden vijftig.

Boven: Sylvia Uiterdijk en de gelouwerde Arnold Mollema
tijdens de ereronde na hun triomf in de Joffer-prijs 1978.

Boven: Foxtrot (rechts met Arnold Mollema) klopt Dave Fez (links
met Leo Schoonhoven) in de 1e heat vande Grote Prijs
van Nederland in 1973. Foxtrot won ook de Finale.
En ook een jaar later won dezelfde combinatie.

Boven: Gouden Paard 1980: Ovatio en Arnold Mollema
zijn gehuldigd voor hun eclatante zege te Hilversum.

Boven: Ovatio behaalt in handen van Arnold Mollema
een eclatante zege in het Noordeijk Stayerskampioenschap 1981.

Boven: The Import Laren (nr.9 met Arnolg Mollema) wint het
Kampioenschap der Nederlandse Paarden 1983 voor Prizefighter (nr.1),
Monty Buitenzorg (nr.6) en Perry Anjo.

Boven: Nogmaals, maar nu in kleur:
The Import Laren wint verrassend met Arnold Mollema het
Kampioenschap Nederlandse Paarden van 1983
voor eigenaresse mevr. Wehnes.

Boven: De kleine schimmelmerrie Zvetlana Hanover
na haar winst in de Jofferprijs in 1984.

"In die tijd had ik de opgaande lijn te pakken. Ik kon geen betere reclame maken voor de stal dan door het winnen met eigen getrainde paarden. De winst met The Import Laren was gigantisch. Hij stond pas een week of vier bij mij op stal en won het op geweldige wijze. Dat zijn overwinningen die je altijd bij blijven. Door deze successen reed ik mijzelf in de kijker en kwamen eigenaren naar mij toe. Dat betekende niet dat ik achterover ging hangen. Ik was actief in het geven van adviezen bij de aankoop van jonge paarden. Dat was een wisselwerking, want als het vertrouwen er was van de eigenaar, dan durfde hij ook te investeren. Aan mij was het dan de taak om ervoor te zorgen dat de investering er weer uit kwam."

De W-tjes
De W-jaargang van 1980 zorgde voor een flinke stap voorwaarts. White Honey en Weandy F waren twee topmerries van Arnold, die voorin meededen in de klassiekers. "Dat was bijna mijn eerste Derbyzege geweest. Misschien had ik toen eerder moeten gaan, maar goed, dat is achteraf. Het verschil met White Shadow was niet zo groot. White Honey is toen ook gaan koersen in Duitsland en was later een waardevolle fokmerrie. Met Weandy F zijn we nog naar Italië geweest voor de Orsi Mangelli. Dat was mijn eerste start als trainer in Italië. Een hele onderneming waarbij het transport met Jan Goedendorp ging. Weandy F werd toen tweemaal vijfde, als enige uit het tweede gelid, en verdiende nog 4 miljoen lire. De overmacht van Tarport Frenzy en Tarport Lizzy was die dag groot." Weandy F toonde enkele dagen later andermaal haar klasse met winst in het H. van Wickevoort Crommelin Memoriaal. In handen van Ruud Pools bleef zij stalgenoot White Honey met Arnold zelf de baas.

Boven: White Shadow (rechts met Guus Knijnenburg)
klopt nipt White Honey (Arnold Mollema) in de Derby 1983.

Boven: White Honey zegeviert voor Wil v.d. Lente (nr.3) en
Worthy Boy Laren (nr.5) in de Prijs der 3-jarige Stayers 1983.

Boven: Weandy F (rechts met Loes Knol) wint hier de Derbyproef
in 1983 voor Worthy Boy Laren (nr.14), White Honey (geheel links
met Arnold Mollema) en Wanda Pluto (nr.6).

Boven: H. van Wickevoort Crommelin Memoriaal 1983:
Weandy F (3e van rechts met Ruud Pools) gaat winnen,
voor White Honey (midden met Arnold), Vera van Cornjum (kap),
Volo Prise (rechts) en de rest.

Internationaal
De internationale stap was gezet en ook de weg naar Duitsland werd gevonden. "De Duitse sport floreerde in die tijd enorm. Het was heel goed georganiseerd, de sport werd goed uitgedragen en het prijzengeld lag veel hoger dan in Nederland. Waar prijzengeld valt te verdienen, daar moet je koersen. Dat heb ik altijd in gedachten gehouden. In die periode hebben we in ons land de slag gewoon gemist. We hadden destijds Cees Berg. Dat was voor jouw tijd, maar Cees was een man die wist hoe hij de sport moest verkopen. Hij was een echte PR-man en die hebben we nadien niet meer gehad. We roepen het al jaren, maar het komt niet echt over bij de NDR. Wil je de mensen terugkrijgen op de baan, dan moet er wat gebeuren. Dat lijkt mij inmiddels wel duidelijk."

Bloeiperiode
Eind jaren `70 begin `80 nam de nieuwe generatie het over. Tjitse Smeding, Arnold Mollema en Luut Dooper waren jong en ambitieus en drukten hun stempel op het Nederlandse koerswezen. Tjitse Smeding werd meermalen kampioen. "Ik kon goed met Tjitse overweg, maar onze bedrijfsvoering was verschillend. Ik heb andere keuzes gemaakt en andere hoogtepunten behaald. Een titel was mooi geweest, maar het is ook geen gemis." Arnold zei in verschillende interviews wel eens dat hij liever kwaliteit wilde, dan kwantiteit. Hij pakte in de jaren tachtig vaker het vliegtuig naar Amerika. "In die tijd ging ik regelmatig een weekje naar Amerika. Ik was vaak op de Lindy's Farm in New Jersey te vinden. Dan reed ik dagelijks paarden in de training en dan was het alleen maar observeren hoe ze daar trainen. Daar heb ik veel contacten opgedaan en deelde je ervaringen met elkaar. Trainer zijn is een ervaringsvak en alle kennis die je opdoet, kun je al dan niet toepassen op je eigen systeem. Reunited was destijds een spectaculaire aankoop. Hij was toen de snelste import die ooit in Nederland was ingevoerd. Hij heeft prachtige resultaten neergezet in Nederland, België en Scandinavië. Ook Zvetlana Hanover ging dan vaak mee op reis. Voor mij als trainer was hij belangrijk. De vraagprijs was toen best hoog, maar uiteindelijk hebben we hem voor een lager bedrag kunnen aanschaffen. Rob Feenstra en Bob de Bruin hebben er veel plezier aan gehad." Nadien volgden er meer. Park it Here, Justaromance, Construction en Jungle Love zijn enkele Amerikanen die het goed hebben gedaan. "Justaromance was een aankoop voor Frits Maarsen. Ik stond op het vliegveld en toen meende ik hem te herkennen. Ik stelde mij voor en gaf aan dat ik naar Amerika ging voor een veiling. Hij heeft vervolgens zijn reis aangepast en kwam op de veiling in het bezit van deze topmerrie die het voor hem heel goed heeft gedaan."

Boven: Uit het archief van Geert Koops.
Krantenartikel over de jonge trainers
. Tjitse Smeding, Arnold Mollema en Luut Dooper.

Boven: Ook uit het archief van Geert Koops.
Arnold had de eer om Sunlight's Antiekhal te mogen openen.

Boven: Reunited (USA) met Arnold Mollema op Duindigt in 1987.
Hij zegevierde o.a. in het Wintersprintkampioenschap van 1988.

Boven: Justaromance (usa) en Arnold Mollema staan klaar
voor het verzorgen van de ereronde na hun succes in
de Sprinters-prijs der 4-jarigen 1990.
Martin Eeken houdt de merrie vast.

Carisma Darby
De stal werd professioneler en de rijderskleuren groen-wit gevierendeeld met witte mouwen werden ingeruild voor het groen-rode buis met Home Center Meubelen op zijn rug. Arnold was de eerste gesponsorde rijder en met deze kleuren zat hij achter Carisma Darby. De forse merrie brak door als vierjarige en won onder andere de Nederland-België koers in Hilversum in 1.15,9a-2000 meter, maar klopte in Zweden ook de fameuze Traffic Jam. "Een geweldig sterke merrie. De wijze waarop zij Traffic Jam in de stromende regen klopte vanuit het dodenspoor was ongelooflijk. Er was gelijk belangstelling voor haar, maar gelukkig werd zij toen niet verkocht. We hebben nog een aantal starts gemaakt in Zweden. Ik stond op het vliegveld en toen kwam de eigenaar naar mij toe. Of ik een zak wortels mee wilde nemen door de douane. Dat heb ik toen niet gedaan, waarna hij ze zelf meenam. Toen we op de baan kwamen ging hij gelijk naar een donker paard met een vrij groot hoofd en gaf die de wortels. Hij had alleen niet in de gaten dat Charisma Darby een aantal boxen verderop stond.", lacht Arnold. "Begin jaren negentig hebben we ook nog een uitstapje gemaakt naar Rusland. Een mooie ervaring op de baan van Moskou. De start met de auto verliep wel bijzonder, want het was geen automaat, maar een handgeschakelde auto. Als er werd geschakeld, dan kwam de auto iets terug, dus daar moest je wel op anticiperen met je paard om niet in een fout te belanden."

Boven: Een TV-ploeg neemt een close-up van Carisma Darby
en Arnold Mollema, die korte tijd haar trainer was.
Dit in verband met de uitzending van de Finale van het
Kampioenschap der 4-jarigen in Hilversum in Studio-Sport.

Nieuw Entrainement
Arnold Mollema was een gevestigde naam in Europa. Invitaties voor grote koersen kwamen binnen en de stal verhuisde naar de Heirweg, pal aan de nieuwe baan in Wolvega waar Arnold tot aan het eind van zijn rijke carrière heeft getraind. Cracks als Freiherr As, Rise and Shine, Unforgettable, Hooters USA en Expo Express gingen vanuit Wolvega Europa in. Dankzij de fraaie vos Freiherr As had Arnold ook zijn deelnemer in de Elitloppet. "Dat was een hele mooie beleving. De Elitloppet is naast de Prix d'Amerique het hoogst haalbare in Europa. Dat zijn de echte krenten in de pap. De baanorganisatie van Solvalla weet hoe ze hun gasten moeten ontvangen. Zelf zorgden we ook altijd dat er plaats was voor onze eigenaren. Ook dat zagen we als onze taak. Een eigenaar maakt kosten. Als die dan een paard heeft die in het buitenland kan starten, dan moet hij het ook op een prettige manier beleven." Ook de staldubbel in de Gran Premio Duomo in Firenze wordt genoemd. Expo Bi won met Jorma Kontio voor Freiherr As met Roberto Andreghetti.

Boven: Rise and Shine op Duindigt als 2-jarige in 2001.
Arnold Mollema zit op de kar.

Boven: Rise and Shine (A. Mollema) behaalt een eclatante
zege in de Derby van 2002. Eerste prijs € 70.000.
De merrie Realy Furniture wordt op grote afstand tweede.

Boven: Het echtpaar Visser (Stal Vibelzee) staat bij de huldging
naast hun (eerste) Derby-winnaar.

Boven: Rise en Shine, fokker-trainer-rijder Arnold Mollema
en verzorgster Sandra Winkelman tijdens
de ereronde na de Derby.

Boven: Rise and Shine (rechts met nr.6 en R. Hulskath) pareert
de aanval van Optimistic en wordt Kampioen der Nederlandse
Paarden 2004. Prioritymeadow (2e van links) wordt 3e.

Boven: De Duitse hengst Freiherr As en aanhang worden gehuldigd
omdat hij als eerste in Nederland getrainde draver de grens van meer
dan een miljoen Euro aan winsom overschreed. V.l.n.r. mede-eigenaar
Joop Hogervorst, trainer Arnold Mollema, verzorgster Roberta Mulder
en mede-eigenaar Bert Cremers. Het gebeurde in Wolvega, 19 sept. 2003.

Eigen fokkerij
Rise and Shine, Unforgettable, Hooters USA en Expo Express hadden een aantal overeenkomsten. Ze kwamen uit Arnold zijn eigen fokkerij en wonnen alle vier de Derby. "lk begon in de jaren tachtig al met de fokkerij. Ik was een keer op reis in Zwitserland en daar reden we langs een koppeltje paarden. Er stond een merrietje tussen en die sprak mij wel aan. De Zwitserse eigenaar kreeg haar niet drachtig. Ik durfde dit avontuur wel aan, ik dacht dat ze in Nederland wel drachtig zou worden. Dat was ook het geval en Zazou du Verbois was haar eerste product. Een prachtige hengst die nog enkele Zuchtrennen won. Op mijn eerste Derbywinst had ik even moeten wachten, want met o.a. White Honey, Ytransbelwin R en Zvetlana Hanover was het niet gelukt. Rise and Shine maakte het waar en dat ondanks een fout. Hij stak die dag boven de rest uit. Pine Spirit kocht ik samen met Jaap Elzinga in Amerika. Zij had met Unforgettable gelijk een voltreffer en ook Expo Express was een nakomeling van haar. Die won de Duitse Triple Crown, een unieke prestatie. Hooters USA was een emotionele overwinning. Een pittig jaar waarin Jolanda de diagnose borstkanker kreeg en ikzelf met hartproblemen in het ziekenhuis belandde. Jarno en Yanick hebben alles draaiende gehouden met alle medewerkers. Een echte teamprestatie."
(Aanvulling: Arnold was ook dekhengstenhouder met o.a. Construction, Joker de Rozoy, Armbro Embellish, Rise and Shine en Hooters USA)

Boven: Unforgettable (II) met Arnold Mollema tijdens het voorwerk
op Duindigt, 9 april 2006. Jaap Elzinga Arnold hebben de hengst
samen gefokt en in bezit gehouden.
(van Diamond Way uit Pine Spirit van Pine Chip)

Boven: Sweepstakes Merries 2007:
Watch the News (Arnold Mollema) wint voor Wervelwind (Robin Bakker).

Boven: Op 12 november 2011 werd er voor volle tribunes te Wolvega
een match-à-deux georganiseerd tussen draver Unforgettable en
de populaire wielrenner Johnny Hoogerland. De eindstand na
3 heats staat op de foto. Het was een eerlijke strijd waarbij de
wielrenner over de binnenbaan reed, die normaal wordt gebruikt
voor de jury-auto.

Boven: Hooters USA op weg naar de winst in de Derby.
Hij was van Arnold's eigen dekhengst Armbro Embellish uit
de Elitemerrie Keetje Tippel.

Boven: Hooters USA wordt gehuldigd na de winst in de Derby.
Links pikeur Hugo Langeweg junior met zijn moeder, vrouw
en zoontje. Rechts trainer-fokker-eigenaar Arnold Mollema
met zijn vrouw Jolanda, zoon Jarno en mede-eigenaar
Harry Slotegraaf (met korte broek).

Boven: Hooters USA bij de ereronde na de Derby.

Als ik Arnold vraag wat voor hem bijzondere overwinningen zijn geweest dan pikt hij er twee uit van Unforgettable. "Ik ken Jaap Elzinga al vanaf de Groningentijd toen ik een jaar of twintig was. Hij is naast een goede vriend ook tot het eind als eigenaar bij mij op stal geweest. Dat is een hele lange tijd waarin we mooie successen hebben behaald. Unforgettable was onze beste. Als driejarige won hij de Derby en werden we vierde in de Orsi Mangelli. Het nadeel van Italië was dat je lang moest wachten op je geld. Een jaar later wilde ik met Unforgettable naar de Gran Premio Tino Triossi. Jaap zag het eigenlijk niet zitten en wilde niet heen gaan. Op basis van de parameters zou hij startnummer 1 t/m 4 krijgen. Ik zag goede kansen. Uiteindelijk ging Jaap overstag en was hij er gelukkig bij toen we die koers wonnen. De eerste prijs was 138.000 euro en dat was ook de hoogste prijs die ik heb gewonnen in mijn carrière. Een andere koers van Unforgettable was in Frankijk. De Prix des Ducs de Normandie. Ook dat was een overwinning met de nodige emoties. Zelf was ik vanwege een nieuwe heup nog niet in staat om te rijden. Pierre Vercruysse reed hem die dag en voor hem was het zijn eerste overwinning, nadat hij een jaar eerder gewond was geraakt bij een verkeersongeval. Daarbij kwam zijn zoon om het leven. Pierre kreeg gaf hem een perfecte koers. Van tevoren had ik gezegd, dat hij alleen mocht afgeven aan een hele goede. Dat deed hij goed, want One du Rib was de enige aan wie hij overgaf. Vanuit de laatste bocht is het nog 500 meter naar de finish. Ik dacht eerst aan een plaatsje, maar hoe dichterbij hij kwam, hoe meer ik in winst ging geloven. Pierre trok hem erachter vandaan en Unforgettable stapte er zo overheen. Prachtig was dat."

Boven: Urforgettable wint in 2009 met de Franse gastrijder Pierre
Vercruysse de Groep-1-koers Prix des Ducs de Normandie te Caen.
Pierre bedankt het paard. Ze kloppen One du Rib (13) en
Nouba du Saptel.

Dependance in Cagnes
Arnold had in 1986 zijn eerste rit in Frankrijk met Zvetlana Hanover. Het was het begin van een succesvolle tijd van koersen in Frankrijk. Als trainer heeft hij vier miljoen euro aan prijzengeld bijeen gereden. De dependance in Cagnes-sur-Mer legde hem geen windeieren. "Het was altijd heerlijk werken in Cagnes onder ideale omstandigheden. Ik kwam er graag en in de winterperiode was het er altijd goed toeven. Als trainer kwam ik er ook steeds meer tussen en deed ik goede contacten op. David Bekaert was een rijder die veel voor mij heeft gereden. Zo won hij elf keer met Do It Again. Ik had ook goede contacten met Romain Derieux en het was het voorjaar van 2019 toen ik in Cagnes was. De sportmanager van Solvalla was er ook om deelnemers voor de Elitloppet te bekijken. Het zat hem alleen niet zo mee. Ik zei toen dat Romain Derieux er nog wel eentje had staan. Dat was Dijon en die won dat jaar de Elitloppet. Een heel mooi succes voor hem."

Pensionado
Naast het koersen in Frankrijk heeft Arnold zich ook helemaal gericht op de Franse fokkerij. "Ook met beperkte middelen kun je als fokker mooie successen behalen. Ik denk dat ik dat wel heb laten zien in de afgelopen jaren. Na het prachtige succes met Once Again in de Klaas J. Bootsman TCT Derby heb ik mijn professionele carrière mooi afgesloten. Ik heb nog een paar Franse paarden waaronder Mister Parker en Nothing Compares. Daar ga ik hobbymatig lekker mee aan de slag, samen met oud-leerling en goede vriend Peter Wapstra", zegt Arnold, die de komende tijd nog meer gaat genieten van zijn pensioen. Na 4.329 overwinningen als trainer is dat dik verdiend. "We hebben veel trouwe eigenaren gehad, waar we veel avonturen mee zijn aangegaan. We hebben fijne mensen aan het werk gehad. Noem ik er één dan doe ik anderen te kort. Het is mooi om te zien hoe jongens die bij ons gewerkt hebben nu heel succesvol zijn in Europa. Er was veel support van vrienden en kennissen, mensen die in ons geloofden en de sport een warm hart toedragen. Alle collega rijders uit binnen- en buitenland, waar ik altijd super mee heb samengewerkt. Zij moeten het laatste stuk, de koers rijden, toch invullen zoals jij het graag ziet. Alle vrijwilligers die geholpen hebben. De vakmensen om je heen zoals bijvoorbeeld de dierenarts, de smid en natuurlijk onze jongens Jarno en Yanick. Zonder hen was het leven heel wat minder fijn. Zij staan altijd klaar voor steun en support. Het is eigenlijk toch één grote drafsportfamilie. Waar je ook komt, als het nou in Cagnes is, Stockholm, Berlijn of zoals vorige week in Alkmaar, het is altijd een feest van herkenning. Supermooi en dat doet je goed! En Geert, zoals je weet staat achter elke dravertrainer een supersterke vrouw. Zonder Jolanda was ik nooit de man geweest die jullie allemaal kennen als "de Mol".

Het laatste kunstje van De Mol

Boven: Aankomst Derby 2024: Orion Dragon (Micha Brouwer) wint, voor
Arnold's Once Again (nr.1), Olivia Bourbon, Orkaan Timebourbon, Otis Dream
en met nr.4 aan de reling Ojuul Hazelaar (6e).
(foto Remon Stroomer)

Boven: De NL-Derby-tweede Once Again wint hier de TCT-Derby der 3-jarigen,
vóór een drietal Zweedse Boko's. Zoon van Cash Gamble udv Love You.
Fokker-eigenaar Jaap Elzinga en trainer Arnold Mollema.
Eerste prijs van € 50.000. De cirkel is rond!!

Rise and Shine is opgenomen bij de
BN-ers in onze Hall of Fame. Voor zijn pagina:
Click hier

Andere paarden staan op de jaargangsfoto's:
Click hier